DAG 28 – THE END

Het is niet te doen.

Vandaag is het vijf weken na de persconferentie waarin onze al bijna intelligente lockdown werd aangekondigd. De week daarna zat ik beduusd thuis van de dreun. Ik zou voorlopig  geen behandelingen geven, zoals ik dat al bijna zestien jaar met liefde en toewijding had gedaan. Ik was zelf niet in staat om ook maar een bijna heldere gedachte te vatten.

Pas toen het nieuws een heel klein beetje was ingedaald, kwam ik uit de bevriezing. Ik zat aan mijn keukentafel en begon zo maar, uit het niets, aan dit dagboek. En nog met de naïeve belofte ook om zolang dagelijks een stukje te schrijven tot ik weer aan het werk kon. Ik had tenslotte alle tijd.

Het is niet te doen.

Vandaag is het mijn 28e dagelijks stukje. Terwijl ik me al op dag 11 afvroeg hoe lang ik wel niet door zou moeten gaan nu de deadline steeds wordt verlengd.

Deze week zullen we horen hoe het na 28 april verder gaat. Maar de anderhalvemetereconomie ligt in het verschiet, zoveel is nu al duidelijk.

Het is niet te doen.

Vandaag is het einde van mijn dagelijks dagboek als werkeloze shiatsutherapeut. Het is niet omdat ik verwacht na 28 april weer direct weer aan de slag te mogen met mijn ‘contactberoep’. Dat virus lijkt dan weliswaar op zijn retour maar zal zeker nog zeer lange tijd onder ons zijn.

Het is omdat ik daar niet tegen op kan schrijven. Zo leuk ik het ook vind en dat zelf niet eens begrijp. Maar dit dagelijks tempo is voor mij niet te doen. Bovendien heb ik er nu ook geen tijd meer voor want ik ga mij voorbereiden op mijn werkzaam leven ondanks corona.

Het is mooi geweest.

Gaat u alstublieft vanaf vandaag alle oefeningen vanaf dag 1 daarom zelfstandig herhalen. Daarmee houdt u ook de komende 28 dagen uw weerstand op pijl en komt u hopelijk goed door deze crisis.

Ik zal af en toe nog wel een stukje schrijven.

Tot zover. Blijft u alstublieft gezond!!